Bundan evvelki yazılarımızın kimilerinde, UEFA’nın kulüpler ortası turnuva tertiplerini, “tamamen duygusal(!)” gayelerle biraz abarttığına dikkat çekmiştim.
Haydi, daha açık söyleyelim… Hem kendi kasasına hem de dolaylı olarak kulüplerin kasalarına “3-5 kuruş (milyon alışılmış ki) fazla girmesi için” atılmış adımlar bunlar.
Bu nedenle, bütün Avrupa ülkelerinin ekipleri, dönem boyunca eskisine kıyasla çok daha ağır bir maç (mesai) yükü altına girmiş bulunuyor.
Üstelik de, birbiri gerisine oynanan pek çok “ön eleme” müsabakasının, yazın en sıcak günlerine rast gelmesi, oyuncu sıhhati ve ekiplerin “sezon öncesi sakatlık riski”ni arttırması muhtemel değerli olmsuz faktörler.
Bu risklerden uzak durmanın devası, Avrupa’nın daha seçkin liglerine mensup kadrolar üzere, ön eleme oynamadan Şampiyonlar Ligi ve başkalarına girme bahtı elde etmek. Natürel bu da yetmiyor. Ülke puanlarımızı biraz “doğrultmak” gerekiyor. O günleri özlüyoruz.
Ama, biraz da “bardağın dolu tarafına” bakmak gerekirse, yaz döneminde evvelden “rahat ve “riske girmeden” oynanan hazırlık maçlarının yerini alan, daha “mücadeleci ve kora kor” maçlar manasına geliyor.
Bu da ikili bir kazanım demektir. Birincisi “turları geçerek küme basamağına ulaşan” kadroların finansal kazanımı kelam konusu. İkincisi de, “yeni transferleri de sisteme süratle dahil etme imkanı sağlayan gayret faktörü yüksek” maçlar oynanıyor.
Geçen hafta birinci maçlar sonrasında da, bilhassa Dolmabahçe’de FK. Tiran karşısında çıplak gözle izlediğimiz Beşiktaş maçında bunu yeterlice gözlemlemiştik.
Fenerbahçe, geçen yazılarımda da altını çizdiğim üzere, Harika Lig’in en tezli transferlerini yapan gruplarından biri. Hani üç büyükler açısından konuşursak, Fener ve Cimbom, bu sene (özellikle de üzücü halde transfer muhtaçlığı duyan) Beşiktaş’ı bir oldukça kıskandıracak transferlere imza attılar.
Dün birinci kere Fenerbahçe forması ile izlediğim Dusan Tadic, her kadronun ağzını sulandıracak bir yetenek bence. Fenerbahçe‘ye katkısının çok kıymetli bir seviyede olacağını söylemek için “futbol uleması/üstadı” olmak bile gerekmiyor. Esasen geçmiş sicili ortada.
Fenerbahçe bu akşam, geçen hafta Kadıköy’de sağladığı 5-0’lık ezici skorun rahatlığı ile çıktı Moldova kadrosu FC Zimbru‘nun karşısına. Zati klas olarak, hem tek tek oyuncu kaliteleri ile hem de grup olarak “ölçülemeyecek bir sıklet farkı” var ortalarında. Bu tiplerin avantajı biraz da bu. Arnavutluk üzere, Moldova üzere, ya da Baltık ülkeleri üzere, futbolda Türkiye ile kolay kolay uzunluk ölçüşemeyecek ülkelerin kadroları ile oynamak âlâ. Tam bir “sezon öncesi antrenman” niteliğinde geçiyor. Gerçekten Zimbru hem kendi defansında, hem orta alanda Fenerbahçe’nin top yaptığı anlarda hem de çok cılız bir iki karşı atağında konuk ekibi bırakıınz zorlamayı rahatsız bile edemedi. Düzey farkı bu kadar fazlaydı.
Ama bunun rahatlığı ile çok da “varyete”ye kaçmamak, işi ciddiye almak ve rakibe de hürmet duyarak oynamak gerekiyor. Hakikaten Fenerbahçe de bu gece bunu yaptı. Ortada, TV spikeri kardeşimizin “klas hareketler… resital” üzere biraz abartılı tabirlerle anlattığı durumlar, aslında rakibi küçümseyen değil, doğal olarak ortadaki farkı ortaya koyan sahnelerdi.
İsmail Kartal Hoca’nın yapacağı (ve yaptığı) şey, önündeki maçlara dair, “teknik planlarını deneme fırsatı” olarak kullanmaktı bu maçı. Bir yandan da kadroya yeni monte edilen oyuncuların ahengi ile gidenlerin (en başta da Arda) yerine boşlukları nasıl dolduracağının hesapları ile bakacaktı alana.
Fenerbahçe birinci yarıda, rakibini adeta alana hapsetti. Daha doğrusu Zimbru, “bu sefer de 10-0 olmasın abi” ürkekliği ile güzelce kapanmıştı aslında.
Daha çok Ferdi, King ve Tadic‘in kullandığı sol kanattan geldi Fenerbahçe. Topu sağ kanada aktardıklarında ise , Osayi ve İrfan Can ile ter döktürdüler Zimbru’ya. İsmail Yüksek çok üstün bir performansla daima sahnedeydi.
Ama herşeye karşın golü bulamadılar. Batshuayi‘ye ise hem çok iş düşmedi, hem de top geldiğinde âlâ değerlendiremedi.
İsmail Hoca, birinci devre “geçen yılın bakiyesi” kadro omurgası ile alana dizilerek, yeni transferleri (belki de olması gerektiği gibi) ufak ufak monte etmeyi koymuş başına.
Maçın birinci golü 47’nci dakikada, yeniden Fenerbahçe’nin hiç de zorlanmadan yeniden baskısını kurduğu bir dönemde geldi. Yeniden soldan yeniden King‘in getirdiği ve Crespo‘nun yerine birinci yarıda sonradan oyuna giren Mert Hakan‘ın vurup defanstan seken topu önünde bulan Dusan Tadic, bomboş durumda kaleye yollayıp sarı lacivert forma ile birinci golüne imza atıverdi.
57’de, tekrar soldan tekrar Dusan Tadic ve Mert Hakan‘ın ‘asist” niteliğindeki tesirli zorlamasında son vuruşu yapan Batshuayi durumu 2-0 yaptı.
Santra yapıldıktan sonraki birinci atakta, neredeyse elini kolunu sallayarak gelen ve “haydi bu sefer sağdan girelim” diyen Fenerbahçe, Osayi Samuel’in çok rahat ortaya attığı topa bomboş vuran Batshuayi 3’ncü golü kaydetip moralini yükselttiğinde, dakika 58’di…
5 dakika sonra da yerini Serdar Dursun‘a bıraktı.
Aynı dakikada Ferdi’nin yerine Oosterwolde (Parma’dan geldi) , King‘in yerine Szymanski (Feyenoord’dan geldi)’ yi alan İsmail Kartal, “artık ufaktan ufaktan” yeni kombinasyonları deneme imkanını yakalamış olmanın rahatlığını kullanıyordu.
Dakika 77’de İsmail Yüksek, maç boyunca gösterdiği mükemmel performansı, uzaktan attığı ve “tam 90’a” takılan olağanüstü golü ile taçlandırdı. 4-0
Fenerbahçe için şunu rahatlıkla söyleyebiliriz.
UEFA’da da, Harika Lig’de de ne olur şimdiden bilemeyiz. Lakin süratli oynayan, ne yaptığını bilen ve bugünden “hazır” gözüken bir takım yapmış İsmail Kartal.
En azından “ağır aksak, zayıf bir rakibi bile açabilecek temposu, hevesi ve iştahı olmayan” Beşiktaş’a nazaran 3 gömlek daha üstün bir grup olmuş. Kimse kusura bakmasın.
Denilebilir ki, “Bu kadar erken ve bu kadar zayıf rakiplerle oynanan bir maçta bu türlü bir karar yanlışsız mu?..” Futbolda zayıf rakip yoktur. Tesirli oyunla eze eze yenebildiğin ve bu oyunu ileriye dönük düzgün bir hazırlık olarak değerlendirdiğin tecrübeler vardır.
Fenerbahçe de bunu, iki maçta tıpkı ekibe tam 9 gol yağdırarak yeterli kullanmıştır.
Tebrikler Fenerbahçe…
