Türkiye’de katlanarak artan enflasyon, azalan alım gücü sonrası, ülkemizdeki vatandaşlar yurt dışına çıkmanın yollarını arıyor. Ülkedeki her meslek kümesi geçim külfeti çekerken, doktorluk ve mühendislik yapan vatandaşlar hak ettikleri maaşı alamadıkları için en çok yurt dışına çıkmayı tercih eden küme olmuştu.
Şimdi ise tabipler ve mühendislerden sonra akademisyenlerin birçoğu da geçim kasveti nedeniyle yurtdışına çıkmaya başladı. Akademik Dayanışma Platformu (ADAP) Üyesi ve Öğretim Vazifelisi Zeynep Ardıç, akademisyenlerin Türkiye’deki yaşadığı problemleri anlattı.
Ardıç şöyle konuştu:
DÜNYADA BİRİNCİ BİN ÜNİVERSİTE ORTASINDA TÜRKİYE’DEN YALNIZCA 15 ÜNİVERSİTE VAR.
“İstanbul Medeniyet Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Genel Kamu Hukuku ana bilim kısmında öğretim vazifelisi olarak çalışmaktayım. Türkiye’deki akademisyenlerin durumlarından bahsetmek istiyorum. Akademi ve bilim bir ülkenin kalkınması için çok değerlidir. Türkiye için de nitekim refah düzeyine ulaşabilmek ve arttırabilmek için akademisyenlerin üretken olması, toplumsal bilimler alanında Türkiye’nin sorunlarına tahlil bulabilmesi için akademinin verimli olması nitekim kıymetli lakin Türkiye’deki durum pek iç açıcı değil maalesef. Zira Türkiye’de 200 civarında üniversite var lakin verimliliğe baktığınızda gelişmiş ülkelerle rekabet edemeyecek durumdayız. Dünyanın en güzel 500 üniversitesi ortasında Türkiye’den yalnızca üç üniversite var. Birinci bin üniversite ortasında Türkiye’den yalnızca 15 üniversite var. Akademinin pek çok sorunu var. Liyakat, mobbing var lakin şu son geldiğimiz noktada ekonomik meseleler o kadar önemli bir boyuta ulaştı ki biz artık öteki meseleleri ikinci plana atmak durumunda kaldık. Akademisyenler hakikaten geçinemiyor. Yaşamsal faaliyetlerini bile karşılamakta zorlanıyorlar.”
12 BİN CİVARINDA AKADEMİSYENİN YURTDIŞINA GİTTİĞİNİ GÖSTEREN BİR ÇALIŞMA VAR
Örneğin bir araştırma vazifelisi 2015’te taban fiyatın dört katına yakın maaş alıyorken şu an ikilere düşmüş durumda. Alım gücümüz önemli manada düştü. Akademik faaliyetler tabiatları gereği bir motivasyon, odaklanma ve berrak bir zihin gerektirir. Fakat maalesef Türkiye’de akademisyenlerin zihinleri geçim derdiyle, gelecek derdiyle, ayın sonunu nasıl getireceğim, kiramı nasıl ödeyeceğim, konuttan çıkarılırsam ne olacak sorularıyla o kadar meşgul ki biz artık nitekim akademik faaliyetlere odaklanamıyoruz. Etrafımdaki bütün akademisyenlerin tek konuştuğu şey; ekonomik kahırlar. Çok üzücü ancak şunu da konuşuyoruz; yurt dışına mı gitsek, özel kesime mi gitsek. Hekimlerin yurt dışına gitmesiyle bu Türkiye’nin de gündemine oturdu bir manada beyin göçü. Tabiplerin gittiğini çok çabuk anlayabiliyoruz zira hastaneye gidip randevu alamadığınızda anlıyorsunuz ancak akademisyenlerin göçünü biraz geç fark edecek Türkiye. Halihazırda aslında 12 bin civarında akademisyenin yurtdışına gittiğini gösteren bir çalışma da var. Akademisyenler de gidiyorlar. Türkiye’nin esasen eğitim alanında çok sorunları var. Bunu arttıracak. Türkiye kalkınmayı, gelişmeyi bir kenara bırakın gerilemeye başlayan bir ülke olacak. Evvelden akademi çok popülerdi ve bütün başarılı öğrenciler akademiye yönlenirdi. Şu an bu türlü bir durum yok. Hatta birtakım kısımlarda akademisyen bulamıyorlar.
ARAŞTIRMA VAZİFELİSİ OLAN ARKADAŞLARIMIZIN MESKEN KİRALAYAMADIĞI İÇİN ÖĞRENCİ YURDUNDA KALIYOR
Bazı yeni araştırma vazifelisi olan arkadaşlarımızın mesken kiralayamadığı için öğrenci yurdunda kaldığını duyuyoruz. Bu sahiden çok acı bir durum. Bilhassa büyük kentlerde aldığımız maaşla biz bir konut bile tutmaktan aciz durumdayız. Bu yeni nitelikli insanların akademisyen olmasına pürüz olduğu üzere hali hazırda üretken, kaliteli işler çıkaran akademisyenlerin de ya özel dala yönelmesine ya da yurt dışına gitmesine sebep olacak. Üniversiteler giriş imtihanı yapılıyor, aileler heyecanlanıyor çocuklarımız üniversiteye gidecek diye. Çocuklarınızı gönderdiğiniz üniversitelerin isminin olması değerli değil. İçinde kaliteli, verimli, üretken akademisyenler yoksa eğitim kalitesi de düzgün olmayacak.
