Son günlerde kiralardaki fahiş artış tartışmaları sürerken, Yargıtay Hukuk Genel Konseyi milyonlarca kiracıyı yakından ilgilendiren bir karara imza attı. Kiracının tahliye ettiği anahtarı mülk sahibine teslim ettiğinin kesinlikle belgelendirmesi gerektiğine dikkat çeken Yargıtay, anahtarı vermeyen kiracının daireyi boşaltsa da kira bedelinden yükümlü olduğuna dikkat çekti.
MUTLAKA BELGELENDİRMESİ GEREKİYOR
Son aylarda kiracı-ev sahibi kavgalarında büyük artış yaşandı. Hukukçular, ‘Anahtarı vermeden kiracılık bitmez’ prensibi çerçevesinde yüksek kira sebebiyle konutu boşaltan kiracıların kesinlikle suretle anahtarı mülk sahibine teslim ettiğini belgelendirmesi gerektiğini lisana getiriyor. Hukukçular, kiracının taşınma sürecini tamamlasa dahi mülkün anahtarlarının konut sahibine teslim edilmedikçe kiracının mülk üzerindeki haklarını ve yükümlülüklerini sürdürdüğünü belirtiyor.
11 AYLIK KİRA BEDELİNİ İSTEDİ
Yıllardır oturduğu konutu tahliye eden M.K., anahtarı mülk sahibine teslim ettiğini belgelendiremeyince hayatının şokunu yaşadı. Mahkemenin kapısını çalan mağdur kiracı, oturmamasına karşın 11 aylık kira bedelinin tahsilini isteyen konut sahibinin hakkında başlattığı icra takibiyle sarsıldı. Kiracı takibe itiraz edince harekete geçen mesken sahibi ise borçlu aleyhine ödenmeyen kira bedelleri için tahliye talepli takip başlattıklarını, borçlunun itirazının haksız olduğunu, kira bedellerinin ödenmediğini öne sürdü.
Mağdur kiracı da kira kontratına uygun bir bildirim ile tahliye edildiğini, işyerinin kullanıldığı periyoda ilişkin kira borcunun bulunmadığını, kira bedellerinin vaktinde ve eksiksiz ödendiğini lisana getirdi. Fesih ve tahliyeden sonraki 11 ay için kira borcunun bulunmadığını, davacı konut sahibinin talebinin reddi gerektiğini savunan kiracı, alacaklının takip konusu meblağın yüzde 20’sinden aşağı olmamak üzere berbat niyet tazminata mahkum edilmesini istedi.
YARGITAY MAHKEME KARARINI BOZDU
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kararı mağdur kiracı temyiz edince devreye giren Yargıtay 8. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozdu. Yine yapılan yargılamada mahkeme birinci kararında direndi. Davalı kiracı bu kararı da temyiz edince devreye bu sefer Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi. Konsey, emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda, maddedeki “Kiracının bildirdiği tahliye tarihinin kiralayan tarafından kabul edilmemesi hâlinde kiralananın fiilen boşaltıldığını ve anahtarın teslim edildiğini, böylelikle kira alakasının kendisince ileri sürülen tarihte hukuken sona erdirildiğini kanıtlama yükümlülüğü kiracıya aittir. Kiracı bu savını İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı evraklarla kanıtlamak zorundadır. Kiracı, kiralananı kendisinin ileri sürdüğü tarihte tahliye ettiğini ispatlayamazsa, kiralayanın bildirdiği tahliye tarihine prestij olunmalıdır” kararı hatırlatıldı.
Kararda şu sözlere yer verildi:
“O halde anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu‘nun 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı evraklarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir.
Kiralananın tahliye edildiğinin ve anahtarın da kiralayana teslim edildiğinin borçlu tarafından İİK’nın 269/c hususunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanması zaruridir. Anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından İİK’nın 269/c hususunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Hâl bu türlü olunca direnme kararının açıklanan bu değişik münasebet ve nedenlerden ötürü bozulması gerekmiştir.”
