Bir Müslüman ölmüş.
Cenazesi yıkanmış, kefenlenmiş, tabuta konmuş, musalla taşına getirilmiş…
Cemaat de toplanmış, hem de ne cemaat!
Saflar sıkı sıkıya ve geriye hakikat yığınlar halinde!
Her şey hazır, kaideler müsait…
Cenazeyi kaldırmak için imam bekleniyor…
Haydaa… O da ne!
Cenaze namazını kıldırmaya bir rahip geliyor, âlâ mi?
O cemaat, o cenaze namazını kılar mı?
Hani bir sinemadaki sahnede, cenaze namazında bir anda kendi yanında Nubar Terziyan’ın namaza durduğunu gören Şener Şen’in şaşırıp “Nubar sen Ermeni değil misin?” diye sormasına, “Baktım cemaat azdı, ölüye ayıp olmasın diye ben de namaza durdum” yanıtını vermesi üzere bir durum da yok ortada…
Tutturmuş bizim rahip, “Cenaze namazını ben kıldıracağım” diyor…
Cemaat-i müsliminde homurdanmalar…
Cemaatin önde gelenleri anlatmaya çalışır rahip efendiye ”Cemaat seni istemiyor. Zira sen hiç cenaze namazı kıldırmamışsın. Sen bu cenazeyi kaldıracak din insanı değilsin. Zira sen sünni değilsin, alevi değilsin, caferi değilsin. Çünkü sen Müslüman değilsin…”
Sen misin bu kolay gerçeği anlatan!
Anlatana da bir hışımla reaksiyon rahipten…
Yok… İlla olmayacak duaya “amin” dedirtecek bizim rahip!
Peki sonuç?
Rahip musalla taşında kendini diretince, imam da namazı kıldırmak için yerini alamayınca…
Kaldı mı bizim cenaze ortada!
Şimdi ben bu öyküyü niçin anlattım? Nasıl anlattım?
Cenazeyi kaldıracak imam cemaatin önüne konulup, “Buyurun cenaze namazına” denildi de, ben yeniden bu kıssa yi mi anlattım?
Bir torba sakal bırakıp “Kazanacak aday” olmazsa cenazenin ortada kalacağını Temmuz 2022’de bir yazımın sonlarına yanlışsız şöyle anlatmıştım; “Yavaş aday olursa, öbür muhalefet partileri yürek edip aday çıkaramaz.
Toplumsal muhalefeti açıkça karşılarına almış olurlar…
AKP artık siyasi bir mevtadır…
Mesele ardında cenaze namazına durulacak imamı cemaate kabul ettirmekte…”
Sizin anlayacağınız bas bas bağırdık! “Olmaz” dedik! Ve olmadı!
Yanlış anlamasın kimse! Haklı çıkmanın gururunu falan yaşamıyorum…
Yaşamıyorum ancak göz olanı, akıl olacağı görür!
Görüp uyardık.
“Olmaz” diyen bizler, iktidara uzak görünümlü lakin Erdoğan’a yandaş medyadan daha çok hizmet eden bir küme gazeteci ile gazeteci-siyasetçi karışımları ve muhalif troller tarafından linç edildik!
Bugünün şahıslaşmış rejiminin ve rejimleşmiş şahsın inşasında yüksek perdeden katkısı, vebali olanlar “kurtarıcı” oldu, bizler ise Saray’a çalışanlar!
Sahi ya!
Nerede kardeşim birinci çeşitte Kılıçdaroğlu’na en az 3-4 puan önde gösteren anketler ve anketçiler?
Sizde hiç mi meslek namusu yok?
Çıkın, “Biz algı oluşturmak için, cebimiz için oturduğumuz yerden ısmarlama anketler yaptık” diyerek özür dileyin umutları ile oynadığınız insanlardan…
Ne yapıyorsunuz şu an?
Mesela ”HDP’siz kazanılmaz” diye siyasetçilere bile “nasıl yedirdik” diye eğleniyor musunuz?
Adayın belirlenmesinin öncesinde, “Mansur Yavaş aday yapılırsa, doğudan oy alamaz. Onun için Kılıçdaroğlu aday yapılmalı” diyerek ısrarla işlenen HDP kutsaması Kılıçdaroğlu aday yapıldığı an seçmen kaçırdı!
Alındı HDP’nin oyu, ne oldu?
HDP üzerinden seçmeni irrite etmeye değdi mi?
Yavaş aday olunca, HDP seçmeni kendi belediyelerine kayyum atayan, partilerine kapatma davası açan Erdoğan’a koşa koşa gidip oy mu verecekti?
Vermeyecekti lakin bu bile okunamadı, okunmak istenmedi!
Tıpış tıpış gidip oy vereceklerdi…
Ancak romantikliği tutanlar HDP ile flört edip, bu ülkenin vatansever insanlarının tıpış tıpış sandığa gidip oy vermesini istedi…
Ya hu kardeşim! Erdoğan 2018’de ve son seçimde HDP oyları ile mi kazandı?
Erdoğan eski tahlil ortağı HDP’nin getirisinden fazla götürüsü olduğunu AKP’nin tek başına iktidardan düştüğü 7 Haziran 2015 seçiminde gördü, makas değiştirdi…
AKP’nin doğurup cami avlusuna bıraktığı, iktidar “Hadi gelin tekrar tahlil süreci yapalım” dese koştura koştura gidecek olan HDP’nin bakıcılığını yapmak neye yaradı?
Oysa siyasette en büyük anket sosyolojidir. Zira siyaset bir matematik değil, sosyolojidir!
Muhalefetin AKP karşısında yıllardır ıskaladığı budur! Yoksa Erdoğan 10 defa gitmişti! Hem de tıpış tıpış…
O sosyoloji Kılıçdaroğlu’nun adaylığı mutlaklaştığı gün, siyasal hayatının en sıkıntı seçimine girecek olan Erdoğan’ın zaferini haber veriyordu!
Neden? Zira Cumhur İttifakı yüzde 50+1 sistemini yüzde 70 sağ seçmen yüzde 30 sol seçmen istikrarına nazaran kurmuştu…
Bu istikrara, bu dengeyi kurduran sosyolojiye en uygun aday Kılıçdaroğlu idi.
Yalan, iftira ve ithamla algıların işgal edilip toplumun zihninde yalnızlaştırılmaya en uygun aday Kılıçdaroğlu idi…
Hani daima eleştirilir ya AKP iktidarı, “bilimle barışık” değil diye…
İşte bilimsiz siyaset, muhalefete kaybettirdi!
Haydi açıklayın!
AKP ve Erdoğan açık açık Suriyelilerin, Afganların oyunu alıp iktidarda kalırken, siz neden milliyetçi halet-i ruhiyeye sahip vilayetlerde Türklerin oyunu alıp iktidar olamadınız?
Demek ki neymiş?
Türkiye’de iktidar olacaksanız yahut iktidarda kalacaksınız, siyasi sosyolojiyi dikkate alacaksınız!
Almazsanız; iktidar ittifakına, uyuyan ”Sol korkusunu” uyandırmasını sağlayabilecek bir alanı açar, bitkisel hayattaki bir hastaya, hayat öpücüğü verirsiniz!
Ha siz Ecevit üzere, halkın kültürel kodlarını yanlışsız okuyup Anadolu solu, ulusal sol çizgisinde siyaset yaparsınız, o vakit İslamcı bir iktidarı soldan soldan gömerseniz sandığa…
Eeee o da yok!
Daha ne diyeyim! Daha nasıl anlatayım!
CHP’yi kuranlar olmasa, semalarda ezan, göklerde Türk bayrağı olmayacaktı.
Bu vatan Türk vatanı olarak kalmayacaktı!
Abdülhamid’in sattığı Kıbrıs’ı CHP geri aldı!
Ama CHP’ye dinsizlikle, Türk düşmanlığı ile vurulup oy kazanılabiliyor!
Peki sorun kimde?
Karşı tarafın tilkiliğinde değil emin olun!
Neyse çok vurduk galiba… Biraz da övelim ana muhalefeti…
Bu iktidara yıllarca oy verenler bile değişim isterken, insanları değişimden korkutup AKP’yi “Kürkçü dükkanı” göstermek de bir başarıdır! Tebrikler…
