28 Mayıs seçimlerine çok kısa bir mühlet kala Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası faiz kararını sabit tuttu.
Kritik seçim öncesi Merkez Bankası’ndaki rezervlerin eksinin altına düşerken ekonomist Dr. Murat Kubilay değerlendirmelerde bulundu.
Ekside bulunan net rezervin 2002’deki düzeye geldiğinin altını çizen Kubilay, şunları söyledi:
“1- Finansal bağımsızlığımızı yitirmemize neden olan AKP’nin ülkemizi düşürdüğü durum bugün tarihi bir noktaya ulaştı. Merkez Bankası net rezervleri EKSİ 0,2 milyar dolara düştü. Bu noktaya en son 1 Şubat 2002 tarihinde gerilemiş ve 4 Şubat tarihinde IMF ile muahede imzalanmıştı.
2- Şu saatten sonra artık kimse lafı çevirmesin ve gerçekleri inkar etmesin. IMF’li günlere döndük. Üstelik bu bilgilerde makyajlar var. Misal Katar ile 15 milyar, Çin ile 6 Milyar, BAE ile 5 milyar ve Güney Kore ile 2 milyar dolarlık swap mutabakatı düşürülmeden halimiz budur.
3- Dahası da var; Suudi Arabistan’dan alınan 5 milyar ile Azerbaycan ve Libya’dan yatırılan 1 milyar dolarlık mevduatları da unutmayalım. Natürel bu borç ve ödünçleri bize sağlamalarının nedenleri var. Suudilerle olanı kestirim etmek kolay. Kaşıkçı davası. Ya öbürleri?
4- Kim bilir ulusal çıkarlarımızı çiğneyen hangi bâtın mutabakatlara imza attılar. Unutmayın, kimi vakit Dışişleri Bakanlığı çalışanı ve tercümanı da bu toplantılara sokulmadı. Keşke hepsi bu olsa, bir de Rusya ile muğlak ve Türkiye aleyhine asimetrik bağlar var.
5- BOTAŞ Merkez Banaksı’ndan doğalgaz borcunu ödemek için para almıyor. Hazine’den sağlanan sübvansiyon ve borç da yok. Rusya bize parasız doğalgaz mı veriyor yahut zımnî borç mu aldık? Şartları nedir, teminat ne verilmiştir? Tez edildiği üzere BOTAŞ Rusya’ya mı bırakılacaktır?
6- Bu tip söylentiler gerçek olmayabilir. Lakin Tank-Palet Fabrikası’nın nasıl Katarlılara verdiğini, pardon, neredeyse sermaye koyulmadan işletme hakkının Katar ile paylaşıldığını gördüğümüz için bu kuşkularımız bizi korkutuyor. Dahası şu; sanki sırada Aselsan mı var?
7- Havelsan, Roketsan, TAI, TEI… Liste uzuyor. Türk Telekom ve Turkcell de sanki pazarlık masasında mı? BOTAŞ üzere ulusal petrol şirketimiz TPAO da vakit zaman gündeme geliyordu. Ulusal elektrik iletim şebekemiz TEİAŞ de.
8- Bunların tamamının yanılgılı sav olduğunu umut edelim. Tam o esnada kelamda yerli ve ulusalların Hazine döviz gelir garantili mega projeleri akla geliyor. İddiası 160 milyar dolarlık taahhüt var. Bu dataya abartı deniyor, öyleyse açıklayın dendiğinde, ticari sır mazereti geliyor.
9- Üstelik bu taahhütlerdeki ödemeler sabit değil; ABD ve Avrupa Para Birliği’nin enflasyon oranına endeksli. Vatandaşlar tarafından birçoklarının kullanım oranı taahhütün çok altında. Taahhüde ulaşanlarda ise Hazine’nin direkt fiyat dayanağı var, yani yeniden cebimizden çıkıyor.
10- Ama bugünkü mevzumuz finansal bağımsızlığımız, ona geri dönelim. Her ülke üzere Türkiye’de de merkezi hükumet yurt içinden borçlanır. Hatta Türkiye’de bu oran benzeri ülkelerden düşüktür. Birinci bakışta ne hoş değil mi? Maalesef şeytan detayda bâtın.
11- Merkezi Hükumetin toplam iç borcu 2,3 trilyon TL. Yalnızca 5 yıl evvel 550 milyar TL olduğunu, yani 5 katına çıktığını not düşelim. Ancak asıl sorun bu değil. Bunun tamamı TL cinsi olması gerekirken 581 milyar TL’si dolar, avro ve altın cinsi. Yani içeriye de bu türlü borçlanmışlar.
12- Merkezi idarenin bir de dış borcu var. Ne kadar? 114 milyar dolar. Kasım 2002’de yalnızca 56 milyar dolar idi. Haydi çok geriye gitmeyelim. Başkanlık sisteminden evvel 89 milyar dolardı. Yalnız burada da şeytan detayda bilinmeyen. Bir de kamu bankaları var.
13- Kamu bankalarının toplam dış borcu 56 milyar dolar. 2002 sonunda kaçtı? 2 milyar dolar bile değildi. Başkanlık sistemi öncesinde 46 milyar dolar. Farkında değilsiniz ancak kamu bankaları dış borca gömülmüş. Merkez Bankası da 5 yılda 2 milyar dolardan 33 milyar dolara fırlamış.
14- Keşke hepsi bu olsa; bir de lokal yönetimler ve KİT’ler var. 17 milyar dolar da orada borcumuz bulunuyor. Başkanlık sisteminden evvel yalnızca 5 milyar dolardı. Çabucak belirteyim; artışın nedeni belediyeler değil; yani Mart 2019 sonrasında CHP’li belediyelerle alakası yok.
15- Hesaplar karışmış ve moraliniz bozulmuş olabilir. Toparlayalım. 2002 sonunda kamu borcu 65 milyar dolardı. Başkanlık sisteminden evvel kamunun dış borcu 140 milyar dolardı, artık 187 milyar dolar. Üstelik bunda Hazine döviz garantili projeler yok. Döviz cinsi iç borçlar yok.
16- Maalesef bitmedi, özelleştirmeler de var. Son 21 yılda 63 milyar dolarlık kamu varlığı, kıymetli bir kısmı yabancılara olmak üzere çeşitli metotlarla satılmış. Son yıllarda bu yavaşlamış. Sebebi; satılacak az varlık kalmış ve yabancılar Türkiye’de sermaye hukukuna güvenememiş.
17- Çok muhtemelen seçimlerden iktidar galip çıkarsa elde ne varsa satılacak. Olağan kamuya ilişkin olmasa da ulusal sermayemizde bulunan birtakım özel kurumları da unutmayalım. Garanti Bankası, Denizbank, Finansbank, TEB, Şekerbank, Alternatifbank, ING Bank… Hepsi yabancılara gitti.
18- Sıra gayrimenkullerde. Biliyorsunuz Türk vatandaşlığı evvel 1 milyon dolara ve sonra 250 bin dolara pazarlandı. Şu andaki fiyat 400 bin dolar. Son 5 yılda 255 bin konut yabancılara satılmış. Arsa, zirai, ticari ve sınai yerleri bilmiyoruz. Vatan toprağı adeta yağmalanmış.
19- Bilgiseli özetleyelim. Merkez Bankası’nın net rezervleri 2002’deki IMF muahedesi seviyesinde. Bundan ödünç swaplar ve Hazine’nin öteki işler için tuttuğu ölçüsü düşersek durum EKSİ 76 milyar dolar. Yabancı merkez bankalarından 24 milyar ödünç ve 7 milyar dolar borç alınmış.
20- Hazine’nin durumu da üzücü. Dış borcu 89’dan 111 milyar dolara 5 yılda fırlamış. Kamu bankaları tabansız kuyu. KİT ve lokal idareleri de ekleyelim. Kamu borcu 2002 sonunda 65 milyardan, başkanlık sistemi öncesi 140 milyara ve bugün 187 milyar dolara fırlamış.
21- Satılan konutlar, topraklar, KİT’ler, gerçek bölüm şirketleri, ulusal bankalar da gayreti. Tüm bunların 2 ana nedeni var. Birincisi verimsiz kurgulanan ve kalkınmayı başaramayan iktisadın üretmeyip yurt dışından ithalat yapması. Yani kazanarak değil borçlanarak tüketmişiz.
22- İkinci sebebi ise gayri ulusal ve irrasyonel iktisat siyasetleriyle olağan yoldan makul faizle borçlanmak yerine; şaibeli ve yüksek faizli mutabakatlarla borcu arttıkça artacak hale sokmuşuz. Bu esnada ulusal çıkarların durumu kuşkulu hale gelmiş.
23- Finali yapalım. Türkiye Cumhuriyeti ebediyen payidar kalacaktır ve asla bölünmeyecektir. Lakin bu ülkenin hoşlukları Türk milletinin değil, bir küme işbirlikçi yerli ile yurt dışındaki yağmacılar ortasında paylaşılmıştır. Bizim tek yapabileceğimiz sandıkta bunu durdurmak.
24- Yeni kuşaklar mirasla kalmamışsa konut sahibi olamayacak. Yabancılara ilişkin şirketlerde çalışacağız. Temettüler yurt dışına çıkacak. Lakin yoksulluktan biz o ülkelerde konut ve şirket alamayacağız. Çağdaş manada sömürge ülkesi ve esir millet haline düşeceğiz. Son çıkış 28 Mayıs!
25- 21. yüzyılda sermaye globalleşmiştir. Bunun adaletsiz olmaması için borç alan değil; borç veren olmalısınız. Verimsiz bir ekonomik sistem ve ulusal çıkarları koruyamayan bir hükumetle bunlar başarılamaz. Atalarımızı ve çocuklarımızı düşünün ve oyunuzu kullanın.”
