Trabzonspor Kulübü, mecmuasının Mayıs sayısı için teknik yönetici Nenad Bjelica ile bir röportaj gerçekleştirdi.
Bordo-Mavili kulüpten yapılan açıklamada şu sözler kullanıldı;
”Takımımızın yeni teknik yöneticisi Nenad Bjelica ile dergimizin Mayıs sayısı için bir ortaya gelerek röportaj gerçekleştirdik. Keyifli okumalar dileriz.
Buradaki atmosferi nasıl buldunuz? Trabzon’da nasıl karşılandınız? Birinci izlenimlerinizi paylaşabilir misiniz?
Karşılama için çok teşekkür ediyorum, böylesine sıcak bir karşılamayı ben de beklemiyordum. Trabzon, Trabzonspor ve taraftarlarımız hakkında çok şey duydum. Hepsi de çok büyük, çok tezli sözlerdi fakat böylesine hoş bir karşılamayı ben de beklemiyordum. Ben de taraftarlarımızın ve kulübümüzün beklentilerine karşılık verebilmeyi umuyorum.
Bize biraz kendinizden bahsedebilir misiniz? Nenad Bjelica kimdir, nerede doğdu, nasıl bir çocukluk geçirdi?
Kendini ailesine ve işine adamış bir beşerim. Ailemle bir arada olmayı, arkadaşlarımla birlikte olmayı severim. Çalışmayı çok severim, futbolu çok severim. 40 yıldan fazladır futbolun içindeyim. Evvelce oyuncu, artık de antrenör olarak hayatımın büyük bir kısmını futbola adıyorum. Gün içerisinde yalnızca idmanlarda değil, ayrıyeten evdeyken de işime, futbola adanmış durumdayım! Birebir vakitte aileme, çocuklarıma, eşime, köpeğimiz Rocky Balboa’ya vakit ayırırım, onlarla hoş vakitler geçiririz. Çok olağan, çok sakin biri olarak tabir edebilirim kendimi. Bazen maçlarda bunun aksi tarafta bir imaj olsa da natürel ki hududumun çok yükseldiği anlarım olabiliyor, zira kazanmayı çok lakin çok istiyorum. Bu türlü durumlarda da insanların aklında benimle ilgili, aslında beni çok yansıtmayan bir imaj de oluşabiliyor. Herkese hürmet duyarım, esnek bir insanımdır, arkadaşlarıma arkadaş lakin herkesle de uygun anlaşan birisiyimdir.
Futbol ile nasıl tanıştınız? Babanızın futbolcu olması futbola yöneliminizi etkiledi mi?
Çocukken daima sokaklarda futbol oynardım. Futbol daima çok hoşuma giderdi. 10 yaşındayken NK Osijek ekibiyle idmanlara başladım. Sonrasında da NK Osijek’ın tüm alt yaş kümelerinde oynadım ve en sonunda da NK Osijek’ın A ekibiyle birinci maçıma çıktım. Sonrasında da İspanya’da Albacete, Betis, Las Palmas ekiplerinde forma giydim. Daha sonra NK Osijek’e 1 yıllığına geri döndüm ve 2000 yılında en yeterli Hırvat Oyuncu mükafatını kazandım. Sonra, Almanya’nın FC Kaiserslautern ekibine transferim gerçekleşti. Almanya’dan sonra Avusturya’da 4 yıl boyunca futbol oynadım, sonrasında ise antrenörlük mesleğime de orada başladım. 24-25 yaşlarındayken dahi gelecekte antrenör olacağımı biliyordum! Zira bu işi çok seviyorum. Esasen bir formda çalıştığım tüm antrenörlerin saha içerisindeki sağ kolu olmuştum! Münasebetiyle oyunculuktan antrenörlüğe geçiş benim için çok özel ya da radikal bir değişim olmamıştı. Esasen futbol mesleğimin sonlarında içimdeki antrenörlük isteğinin şuurundaydım. Babam da futbolcuydu. Yeniden o da NK Osijek kadrosunda forma giymişti. Fakat şimdi 25 yaşında yaşadığı ağır sakatlıklar sonrası futbolu bırakmak zorunda kalmıştı ve antrenörlüğe başlamıştı. Katiyen futbolculuk genlerim babamdan bana geçmiş. Annem ve babam çocukken beni çok desteklediler, kendi seçimimi, hoşuma giden şeyi yapmama müsaade verdiler ki bu da futbol oynamaktı. Futbolcu olmam için rastgele bir baskı yapmadılar. Bilakis hoşuma ne gidiyorsa onu yapmamı istediler. Aklımda daima futbolcu olmak vardı. Örneğin bir avukat ya da öteki rastgele bir mesleği yapmayı hiç düşünmedim. Aklımda daima futbol vardı. Lakin okulda da olağanüstü bir öğrenci olduğumu eklemeliyim. Her vakit en yüksek notları alan öğrenci olmuştum lakin dediğim üzere aklımda sırf futbolcu olmak vardı. Ve çocukken, anne ve babamdan böylesine takviye ve itimat gördükten sonra, büyüyüp evlendikten sonra tekrar tıpkı dayanağı yıllar boyunca eşimden de gördüm. Konutumuzdan uzaktaydık, çocuklarımız doğmuştu, tabi ki her vakit kolay değildi lakin 26 yıldır evliyiz ve 28 yıldır da beraberiz. Futbola nasıl ve neden başladığımı biraz özet biçiminde bu formda tanım edebilirim.
Trabzonspor’a geliş sürecinizi biraz anlatabilir misiniz? Trabzonspor’u tercih etmenizdeki en değerli etken ne oldu?
Gerçekten çok süratli oldu her şey. Her şey çok çabuk gelişti. Cuma günü akşam bir menajer beni aradı, gün içerisinde istediğim kurallar ve Trabzonspor’un finansal kaideleriyle alakalı mevzuları görüştük ve bir gün içerisinde de muahedeye vardık. Cumartesi gecesi Trabzonspor’un resmi teklifi geldi ve ben de kabul ettim. Pazar günü de pazartesi gecesi yapacağımız seyahatin biletleri elimize ulaştı. Salı günü sabah İstanbul’da kontratı imzaladık, Birebir günün akşamında Trabzonspor’da çalışmaya başladık. Çok süratli ve çok net gelişti süreç. Beni istediklerini hissettirdiler. Ben de insanların beni istediği yerde çalışmayı tercih ederim. Ve ben de çok yarışmacı bir ligde gayret eden, büyük bir Türk Kulübü olan Trabzonspor’u tercih ettim. Benim için de hem değişik hem de çok güç bir meydan okuma olacak lakin benim hiçbir meydan okumadan kaygım yok. Sıkıntı bir süreç yaşayan kadrolarda daha evvel çalışmıştım ve bıraktığım ekipler, her vakit aldığım durumdaki gruptan daha da âlâ bir yerde olan kadrolar oldu. O yüzden de burada başarılı olacağımızdan kuşkum yok. Sırf biraz sabır göstermek gerekecek. Zira şu an yeni bir grup yaratıyoruz. Bu kulübün sahip olduğu potansiyel, taraftarları ve tarihini düşününce, hepimizin elimizden gelenin en uygununu vermek ve Trabzonspor’un geçen dönem gösterdiği başarıyı tekrar yakalaması için üzerimize düşeni yapmak zorunda olduğumuzu görüyoruz.
Nenad Bjelica nasıl bir antrenör? Antrenörlükte ideolojisi nedir?
Yüksek yoğunlukla, ağır baskıyla oynamayı severim. Önde baskıyı severim. Her vakit kazanmak için oynamayı severim. Hesap yapmam. Ekibin ya da maçın gerekliliklerine yönelik adapte olmayı da bilen bir antrenörüm. Oyun disiplinine sahip, her vakit rakipten bir gol fazla atmayı amaçlayan, hoş bir oyun ortaya koymayı isterim.
Size nazaran yeterli bir teknik yönetici olmanın birinci kuralı nedir?
İyi bir psikolog olmak zorunda. Hayatta olduğu üzere, futbolda olan her şey de akılda başlar. O yüzden uygun bir psikolog olmak zorundasınız. Lakin sadece bu değil natürel ki, kadrosu hazırlamayı bilmeli, düzgün bir pedagog, uygun bir bağlantıcı, kümenin başkanı olmalı, oyunculara her taraftan âlâ bir müspet örnek teşkil etmelisiniz, bu çok tam bir iş aslında. Çok tam bir iş zira, örneğin bir tabip ameliyat yapmayı bilmeli, lakin biz antrenörler birebir vakitte hekimin da işinden, sakatlıklar ve gibisi şeylerden anlamak zorundayız! Psikoloji ve pedagojinin yanında idman, hazırlık, liderlik üzere birçok şeyi, ‘iyi ve harika’’ bir antrenör bilmek zorunda! O yüzden de çok eksiksiz bir iş. Fakat şayet bir özellik belirtmem gerekirse uygun bir antrenör uygun bir psikolog olmak zorunda. Bir kümeye liderlik edebilecek biri olmalı, sadece 25-26 futbolcudan bahsetmiyorum, bunun yanında teknik grup, kulüp çalışanları, taraftarlar, gazeteciler var. Münasebetiyle olağanüstü bir teknik yönetici tüm bu ögeleri denetim edebilmeli ve hakikat yönetebilmeli.
Nenad Blejica’nın orta ve uzun vadede Trabzonspor’da planları nelerdir?
Kulübün güç bir süreçten geçtiği devirde çalışmaya başladım. Puan sıralamasında üst çıkmanın yahut aşağıya düşmenin çok mümkün gözükmediği bir durumdu bu. Bir antrenör için güç bir durum. Zira kiralık oyuncular var, kontratı bitecek oyuncular var. Sakat oyuncular var. Dönemin bitimine 1,5 ay kala, çok net amaçlar olmadan bir giriş yapabilmek kolay değil. Şimdiki maksadımız, elimizdeki oyuncularla olabildiğince fazla sayıda maç kazanmak ki az evvel bahsettiğim üzere ortalarında kiralık, tahminen de artık yaz tatilini düşünmeye başlamış oyuncular da olabilir ve kimilerinin da kontratı sona eriyor. Plan; oyuncu kümesini tanımak, kişisel olarak her oyuncuyu tanımak. Çevreyi, kulübü, kulübün önümüzdeki yılki imkanlarını tanımak ve grubu önümüzdeki döneme hazırlamak.
Elbette 6 ila 8 ortası yeni oyuncu transfer edeceğiz. Üzerinde çalıştığımız plan bu. Gözlemcilerimiz, şef gözlemcimiz, kulüpteki herkes, liderimiz, antrenörlerimiz, analizcilerimiz, hepimiz bu husus üzerinde ağır bir biçimde çalışıyoruz.
Trabzonspor’a en âlâ oyuncuları getirmeyi istiyoruz. Bu ekiple muvaffakiyetler kazanmaya aç oyuncuları ortamıza katmak istiyoruz. Bu kulüp bunu hak ediyor! Taraftarlar bunu hak ediyor. Azamisi vermek zorundayız. Kısa vadede, önümüzdeki 1,5 aylık süreçte planım grubun beni tanıması, yazın nasıl çalışacağımızı görmeleri ve kadrosu önümüzdeki döneme hazırlayabilmek. Demin de bahsettiğim üzere geçen yılki düzeye çıkabilmek ismine gerçek oyuncuları getirebilmek planlarımız ortasında.
Nenad Bjelica nasıl bir grup yaratmak ister?
İdeal grubu tanım etmek gerekirse; atakta ve savunmada istikrarlı, yetenekli oyuncuları olan, kadroda oynamayı isteyen ve bu kapasitesi olan oyunculara sahip, bu oyuncular gençlerden oluşabilir, deneyimli oyunculardan oluşabilir, ya da gençlerin ve deneyimlilerin bir karışımı olan bir grup olabilir. Türk ve milletlerarası oyuncuların karışımı olan bir grup olabilir. Burada değerli nokta, çalışmayı ve küme halinde çalışmayı isteyen oyuncular seçmek. Burada antrenörün yapacağı, oyunculara nasıl futbol oynayacaklarını öğretmek değil, grup halinde nasıl oynanacağını öğretmek olmalı. Beni bekleyen en büyük iş de bu olacak. Bu kümenin bir kesimi olmak isteyen, yanlışsız oyuncuları seçmeli, sonrasında da saha içerisinde taraftarlarımızla bir olmalıyız ve bu sayede de büyük maksatlara ulaşabiliriz.
Futbol bir grup işi. Yardımcı antrenörleriniz ve takım arkadaşlarınız hakkında neler söylersiniz?
Çalıştığım tüm ekiplere kendi teknik takımımı de götürdüm. Dinamo Zagreb’te 3, NK Osijek’te 6, Polonya’da 2, İtalya’da 2, birlikte çalıştığım beşerler daima bu açıdan benimle beraberlerdi. Burada da benimle birlikte 5 hocamız daha geldi. 2 yardımcı antrenörüm de bizimle birlikte. Nino Bule 5 yıldır benimle birlikte. Başka yardımcı antrenörümüz Danijel Jumic 2 yıldır bizimle. Bir evvelki ekibim NK Osijek’te altyapı yöneticisiydi. Luka Bjelica hem bir yardımcı antrenör hem de mental antrenör olarak, 6 lisan bilen biri olarak, oyuncularla güzel irtibat kurabilecek ve konsantrasyon, motivasyon ya da taraftarlardan ya da medyadan gelen baskı altında oynamak ile ilgili sorun yaşadıklarında oyunculara yardımcı olabilecek bir antrenör. Bir analistim ve bir kondisyonerim var. Analist olarak Jasmin Osmanovic, fizyoterapistlerin, tabiplerin ve fizikî hazırlığın uyumunu sağlayacak. Bence bir antrenör bir kulübe geldiğinde, nasıl çalıştığını bilen kendi teknik grubunu getirmesi ekibin çabucak birinci günden âlâ işlemesini sağlamak ve âlâ bir işleyiş için 6 ay beklememek ismine kıymetli bir nokta. Burada yeniden bizlerle olan kaleci antrenörü Alper hocamız, kondisyonerimiz Ali hoca, tekrar bizlerle olan analistlerimiz Mesut ve Fatih hocamız var. Çok uygun işleyen, âlâ bir küme oluşturduğumuzu düşünüyorum. Burada yerli hocalarımızın bize, bizim de hocalarımıza adapte olmamız çok değerli. Bu hususlarda esnek olmak gerekli. Bence hakikaten çok çok uygun bir küme oluşturduğumuzu düşünüyorum. Ve bu birinci 10 günlük süreçte de çok düzgün bir iş birliği içinde olduk. Takım içerisinde çalışan herkesten de ayrıyeten çok çok memnun olduğumu da tabir etmeliyim.
Nenad Bjelica’nın karar alma süreçlerinde neler tesirli olur? Duygusal biri misiniz yoksa kararlarınızda akıl ve mantık mı tesirli olur?
Burada çok kaliteli bir teknik takımla çalışıyoruz ve natürel ki hepsiyle görüşüyorum, herkesin fikrini dinliyorum lakin işin sonunda kararı ben almak zorundayım. Bütün arkadaşlarıma hürmet duyuyorum lakin işin sonunda sorumluluğu alacak ve işler uygun gitmezse o hesabı ödeyecek kişi teknik yönetici olduğu için kararı benim almam gerekiyor. Karar birçok şeye bağlı olarak değişebilir. Son maçın sonucuna, oyuncuların hafta boyunca nasıl çalıştıklarına nazaran değişebilir. Bazen bir maç bittiğinde, sonraki maçın birinci 11’i başınızda hazırdır. Bazen bir maç biter ve başınızda 9 oyuncu hazırdır ve eksik kalan o 2 oyunculuk yer için kimleri oynatacağınızı düşünürsünüz. Bazen tam bir baş karışıklığı yaşarsınız ve kararınızı almak için tüm haftayı bütünüyle görme muhtaçlığı hissedersiniz. Her duruma nazaran değişebilir ve her durum da birbirinden farklıdır. Dönemin her evresi birbirinden farklıdır. Bazen maç kazanırım, lakin grubu değiştiririm. Bazen maç kaybederim lakin hiçbir şeyi değiştirmem. Münasebetiyle karar şöyle alınır denilebilecek bir durum yoktur. Her şey o anki duruma bağlı olarak değişebilir. Kendi hislerim ve yardımcı hocalarımın yorumları da natürel ki çok değerli. Sonunda da maç öncesinde kendimle baş başa kalır ve kimlerin oynayacağına karar veririm.
Boş vakitlerinizde neler yaparsınız?
Boş vakitlerimin büyük çoğunluğunu ailemle geçiririm. Eşim, iki çocuğum ve Labrador cinsi köpeğimiz Rocky Balboa ile. O da bizim bir bebeğimiz üzere. Bu türlü tanım edebilirim onu. Etrafımdakilerle, arkadaşlarımla vakit geçirmenin tadını çıkarırım fakat çoğunlukla ailemle olurum. Uygun yemek yemeyi, yeni yerler görmeyi severim, ailem hem poliglot hem de dünyayı gezmeyi seven beşerler, İspanya’da âlâ hissettik, İtalya’da düzgün hissettik, Avusturya’da uygun hissettik, Hırvatistan’da âlâ hissettik. Daima bir arada yeni ülkeler, kentler ve kültürleri tanıma fırsatı buluyoruz. Tıpkı vakitte film- dizi izlemeyi, müzik dinlemeyi de severim. Doğal vaktim olduğunda. Zira günümün büyük bir kısmını işime ayırıyorum, tesiste değilsem şayet, ekibi düşünür, rakibi, yeni oyuncuları tahlil ederim. Ancak aileme vakit ayırdığımda da onlarla olur, bir arada geçirdiğimiz vaktin tadını çıkarırım.
Sosyal medyada bugüne kadar çalışmış olduğunuz oyuncu kümelerine karşı sert olduğunuz ve beraberinde de aslında onlara itimat verdiğiniz belirtiliyor. Nenad Bjelica sert ve disipline ziyadesiyle ehemmiyet veren bir insan mı?
Daha evvelki yanıtlarımda Pedagoji ve Psikoloji’den bahsetmiştim. Oyuncularla münasebetim daima düzgün olmuştur. Saha dışında oyuncular konusunda çok esnek biriyimdir. Yaşayabilecekleri tüm sıkıntıları anlarım. Bu meseleleri da çözmeye çok açığımdır. Lakin birebir vakitte da saha içinde oyuncuların üzerine düşeni yapmasını isterim. Yani onlara çok şey verir ve onlardan da çok şey isterim. Bunun da dürüst bir münasebet olduğunu düşünüyorum. Arkadaşlık olarak nitelendirmek hakikat olmaz bu durumu, zira oyuncu-antrenör arkadaşlığı güç bir durum.
Ama çok saygılı bir bağlantı olarak nitelendirebilirim. Kişi olarak onlara hürmet gösteririm, oyuncu olarak onlara hürmet gösteririm. Onlardan da saha içinde çıkardıkları işle bu hürmete hürmetle cevap vermelerini beklerim. Onlardan beklediğim en değerli şey budur. Bazen rastgele bir sebepten dolayı kadronun kendini maça vermediğini gördüğümde, tahminen kızarak onları motive edip, istediğim düzeye çıkarmaya çalışırım. 10-15 dakika içerisinde kadronun işlemediğini ya da tepki vermediğini görürsem, ben tepki veririm, tepki göstermek zorundayım, zira maçı kazanmak istiyorum. Bu karşılıklı hürmetin olduğu bir ilgi. Oyuncularıma gösterdiğim bu saygıyı, bütün grubuma, kulüpteki herkese, taraftarlarımıza da gösteririm. Muvaffakiyetin da daima bir arada bu türlü kazanılabileceğine inanıyorum. Oyuncular çalışmak için burada, onlardan da işlerini yapmalarını, 90 dakika maçta yahut idmanda her şeylerini vermelerini isterim. Çok şey istediğimi düşünmüyorum. Tek istediğim işlerini yapmaları. Ben işlerini nasıl yapmalarını gerektiğini anlatmalıyım, onlar da bunu yerine getirmek durumundalar. Şayet bu formda işlerse hepimiz memnun oluruz ve bu yolla da başarıyı kazanacağımızdan büsbütün eminim.
Genç oyunculara karşı farklı bir bakış açınızın olduğunu 2019 yılında Dinamo Zagreb ile Şampiyonlar Ligi’nde o dönemin yaş ortalaması en düşük takımıyla uğraş ettiğinizi hatırladığımızda düşündük. Genç oyuncular ve onların gelişimleriyle ilgili neler söylemek istersiniz?
Dinamo Zagreb, Hajduk Split, NK Osijek Hırvatistan’da en âlâ altyapılara sahip kulüpler. Dinamo da daima en âlâ oyunculara sahip oldu. Ben de Dinamo Zagreb’te çalışmaya başladığımda 98’liler neslinden 19, 20, 21 yaşlarında genç ve çok yetenekli oyuncu kümesi vardı. Yalnızca onlardan bir kadro oluşturarak, oyuncuların gelişmesini sağladık. Avrupa’da oynama fırsatı buldular, Hırvatistan Ligi’ni büyük üstünlük kurarak kazanmayı bildiler. Hiçbir sorun da yaşanmadı! Avrupa arenasında oynayabilen bir oyuncu daha yeterli gelişebiliyor. Böylece Dinamo altyapısından çok değerli oyuncular yetişmiş oldu. Lakin bu yalnızca benim muvaffakiyetim değil, birebir vakitte genç yaş kategorilerinde onlarla çalışan ve 17-18 yaşına kadar o oyuncuları hazırlayan antrenörlerin başarısı. Dinamo Zagreb’in Hırvat 2.Ligi’nde oynayan bir kadrosu daha oldu daima.
Genç yaş kategorilerinden yetişen oyuncular, üst evredeki birinci ligde de kendilerini geliştirme fırsatı buldular. Oyuncu gelişimi açısından yanlışsız yolun bu olduğunu düşünüyorum. Bir oyuncunun gelişimi için en değerli basamağın 18-20 yaş aralığı olduğunu düşünüyorum. Bu dönemde oyuncu oynamak zorunda. A grupla oynama yeterliliği yoksa, ikinci grupla oynayabilmeli. Böylece bir-iki yıl içerisinde, A grup için değerli bir oyuncu haline gelebilir. Her kulübün takip etmesi gereken adımlar bunlar. İkinci genç kadronuzun olması ve böylece de oyuncu gelişiminin daha kolay sağlanması. Türkiye’de ekiplerde çoklukla deneyimli çok sayıda oyuncunun olduğunu ve genç ekiplerle profesyonel ekipler ortasında bir merdivenin eksik olduğunu düşünüyorum. Oynamadıkları için birçok oyuncu bu etapta kaybediliyor. Genç oyuncu için en değerli şey oynamak. Kalitesini oynayarak teknik yöneticiye gösterebilir. Lakin şayet yedek kulübesindeyse yahut 3.Lig’teyse, güzel gelişebilmek için hakikat ligde değil demektir. O yüzden de ikinci bir profesyonel ekip olmalı. Ve bu ikinci ekipte da şimdi kâfi olmayan oyuncular oynamalı, zira 17 yaşında bir oyuncunun A kadroyla maça çıkıp değerli bir oyuncuya dönüşmesi, gençlerin oynama fırsatı bulduğu Dinamo Zagreb üzere bir ekipte dahi, hakikaten sıkıntı. Bu türlü bir durum tahminen 5 yılda bir defa yaşanabilir. Fakat bu 5 yıllık süreçte de şayet gelişebilecekleri, gerçek yarış alanı bulamazlarsa, nesiller geçer ve 10-15 oyuncu kaybedilebilir.
Yabancı basında yer alan haberlerden çıkardığımız sonuca nazaran karşılaşmalara ekstra motivasyon ile hazırlandığınızı ve bunun için çeşitli usullere başvurduğunuzu fark ettik. Bu sayede tahlil ve taktiğin güç ile liderlikte buluştuğunu düşündüğünüzü de öğrendik. Bununla ilgili neler söylemek istersiniz?
Her maç, her rakip, her durum farklı. Her maçta da motivasyon sistemi farklı. Bazen sessizlikle motive edersiniz, bazen bir sinema ile motive edersiniz, bazen müzikle, bazen agresif olarak, bazen mimiklerle motive edersiniz. Bunun kesin ve net bir doğrusu yok. Her antrenöre, her duruma nazaran değişen ferdî bir durum. Âlâ bir psikolog olarak bir antrenör kadrosunu gerçek bir biçimde motive etmeyi bilmeli. Kimi maçlarda ekibi motive etmeye gerek yoktur. Bazen bizler de antrenörler olarak aslında kendini çok motive etmiş bir ekibi tekrar motive etmeye çalışarak yanılabiliyoruz. O yüzden bunun hepsini bilmek ve her maçta nasıl motive edeceğinizi de bilmeniz gerekiyor.
En büyük motivasyon kaynağınızın aileniz olduğunu öğrendik. Aileniz ile ilgili neler söylemek istersiniz?
Ailem olmasaydı, futbolcu ve antrenör olarak başardıklarımı başarmam mümkün olmazdı. Onların takviyesi hayati ehemmiyet taşıyordu. Ailemin tamamı bu yıllar boyunca bir biçimde kendi hayatlarını benim işime adadılar. Her galibiyeti, her yenilgisi, her hoş, her sıkıntı anı benimle birlikte yaşıyorlar. Yaptığım her şeyi ailem için yapıyorum. Onlarla daima iç içeyim. Ailem yaz kampının akabinde Trabzon’a gelecek. Ağustos ayının başlarında eşim, küçük oğlum ve köpeğimizle birlikte burada yaşayacağız. Bütün yılı burada birlikte geçireceğiz. Antrenör mesleğime farklı ülkelerde devam ettiğim son 10 yıllık süreçte ailem çocuklarımın eğitimi münasebetiyle daima Avusturya’da kaldılar. Eşim çocuklarla bir arada, kendi eğitimini sürdürerek kalmayı tercih etti. Hafta sonları görüşüyorduk. Ve artık daima birlikte olabileceğimiz tahminen de birinci an olacak ve muhakkak Trabzon’da bu fırsatı kaçırmak istemiyoruz. Ailem de gelecek ve benimle birlikte kalacaklar. Ailem daima benimle olur, Avrupa’da maçımız olduğunda, kendi alanımız ya da deplasman fark etmeksizin, mümkün olduğunda gelir, izlerler. Futbolu benimle birlikte yaşıyorlar. İki oğlumuz da genç kategorilerde futbol oynadılar, daha sonra eğitimlerini sürdürmeyi tercih ettiler. Lakin futbolu daima takip ederler, çok severler. Eşimin de öteki devası yoktu zati o da bizimle futbolu takip etmek zorunda kalmıştı. Hepimiz futbolcu olduğumuz için o da futbolu takip etmek durumundaydı. Eşim kendi hayatını, benim ve çocuklarımızın hayatına adadı. Tabi ki her vakit bu durum kolay olmadı, lakin artık daima bir arada olma fırsatımız var ve bunu da mutlaka kullanacağız.
Trabzonspor topluluğu ve Trabzonspor taraftarı hakkında neler düşünüyorsunuz?
Trabzonspor geçen yıl uzun vakit sonra Türkiye’de tekrar şampiyon oldu. Taraftarlarla birlikte maçtan sonraki kentteki kutlamaları gördük. Trabzonspor taraftarları hakkında duyduklarımız daima kusursuz şeyler oldu. Bir kulübün isteyeceği cinsten bir taraftar, her vakit destekleyen, güzel ve güç günlerde de kadrosunun ardında olan bir taraftar. İşler düzgün gitmediğinde tenkitlerin de olması olağan. Her yerde bu böyledir. Bizler saha içerisinde çıkardığımız işle, maçı kazanmak için elimizden gelenin en güzelini yapıp taraftarlarımıza duyduğumuz saygıyı göstermeliyiz. Bazen kazanamasak da şayet saha içinde her şeyimizi verdiysek, taraftarlarımız da bunu görüp, bunun mükafatını vereceklerdir. Bu kulübün tarihi, taraftarları ve Trabzonspor’un Türk futbolunda temsil ettiği her şeyi düşündüğünüzde, bu bizim bir zorunluluğumuz. En yüksek düzeyde olacak olan amaçlara ulaşabilmek için her gün, her idmanda kendimizi azamî düzeyde zorlamalı, profesyonel olmalı, konsantre olmalı ve disiplinli olmalıyız. Kupalar kazanmak, ligde en üst sıralarda olmak, kupayı kazanmak bizim ulaşmak istediğimiz gayelerimiz ortasında.
Soracaklarımız bu kadar, sizin son olarak ekleyeceğiniz bir şey var mı?
Gördüğümüz sıcak karşılama için, kulüpteki herkese, tüm taraftarlarımıza teşekkür etmek istiyorum. Bu kentte, bu ekipte kendimi çok rahat hissediyorum. Teknik grubum ve oyuncularımla birlikte herkese, tüm taraftarlarımıza mutluluklar armağan edebilmeyi, başka kadrolarımda kazandığım muvaffakiyetleri burada da kazanmayı ve taraftarlarımızın futbolun, galibiyetlerimizin ve kadromuzun muvaffakiyetinin tadını çıkarabilmelerini umuyorum.
